This is a property of type Text.
Er zijn 3 pagina's die deze eigenschappen gebruiken.
O |
|
---|---|
Relatie onder druk + | ''Mijn man en ik kregen samen ook psychologische begeleiding. Onze relatie kreeg het zwaar; ik werd opvliegend van de medicatie, mijn man was gefrustreerd over het leven dat we samen hadden. We kregen soms adviezen om dingen te doen samen die ons weer dichter bij elkaar zouden brengen. Mijn man heeft een drukke baan en veel werk thuis, maar maakt altijd tijd voor doktersbezoeken en therapie. Hij heeft een hekel aan praten over moeilijke dingen, dus wilde op den duur ook geen psychologische begeleiding meer. Ook vond hij het moeilijk al die gesprekken met doctoren, maar hij en mijn moeder gingen altijd mee naar de hematoloog.'' ''Mijn man vindt het ook moeilijk om hulp te vragen en te accepteren. De vriendinnen van de jongens willen me ook echt helpen, maar dit houdt mijn man soms tegen. Hij wil alles zelf doen, staat soms al om 5 uur in de ochtend op om de was te doen en allerlei dingen.'' Haar jongere zus: ''Relationeel verandert er ook heel veel in de relatie tussen man en vrouw. In het begin praatten ze veel met elkaar, maar dat werd later minder. Hij kon er slecht tegen dat mijn zus een ander mens werd en weet dat aan de medicijnen. Vooral in de periodes dat ze Dexamethason gebruikte was er veel conflict, onbegrip en blokkades tussen hen.'' + |
Steun van de familie + | ''Mijn moeder bestudeerde informatie die we kregen in het ziekenhuis en zocht alles op over de behandeling op het internet. Ze is een enorme steun geweest voor ons in de tijd dat ik allerlei behandelingen moest ondergaan. Ze hield het overzicht, was weer echt de zorgzame moeder die ook de regie nam over ons gezin. Ik denk dat dit ook weer zin aan haar leven alleen gaf. Ze kon veel betekenen voor mijn gezin en speciaal voor mij. Uiteindelijk was ik thuis, ook dit was weer wennen voor iedereen. Mijn moeder was er toen bijna altijd overdag, tot mijn man uit het werk kwam. Tussen de middag kwam mijn man thuis eten en ik kon bij hem terecht wanneer ik het moeilijk had of dingen niet aankon. Mijn moeder was er altijd en ik merkte dat ik dat niet meer fijn vond. Ik wilde weer een gewoon leven. Ik voelde me wel ondankbaar dat mijn moeder die me zoveel hielp me in de weg zat. Ik besprak dit eerst met mijn zus en durfde dit niet met mijn moeder te bespreken, dus heeft mijn zus hierover met mijn moeder gepraat. Mijn moeder vond dit heel erg. Ze voelt zich aan de kant gezet, we praten hier niet over. Ze komt nu nog eenmaal per week, ze is al 80, ik wil niet dat ze nog voor mij moet werken. Van twee zussen kan ik veel verdragen, mijn jongere zus die in de zorg werkt is mijn steun en toeverlaat.'' Haar jongere zus: ''Mijn relatie met mijn zus is een zorgende relatie vanuit mezelf. Ze bouwt op me omdat ik in de zorg werk. Ik leef met haar mee en wil graag iets voor haar doen. Het helpt me tegen mijn onmacht te strijden dat ik iets voor haar kan doen. Ik vind het heel fijn om voor haar te zorgen. Als tante kan en mag ik bij hen over de vloer komen en helpen. De kinderen vinden het fijn dat het vertrouwd is. Onze relatie heeft zich verdiept, ik hou veel van mijn zus en haar kinderen en heb heel veel voor haar over. We hebben als zussen en broers wel steun aan elkaar onderling, we praten wel tegen elkaar. Het gaat wel slecht met ons jongste zusje, ze kan het niet meer aan, ze heeft een burn-out.'' + |
Ziekte van Kahler + | ''Ruim 5 jaar geleden begon ik me minder goed te voelen, ik had al heel lang veel pijn. Pijn onder mijn ribben en in mijn heup. Ik vond mezelf nog wel jong voor zulke klachten en ging naar mijn huisarts. Ik was ook erg moe. De huisarts liet mijn bloed onderzoeken op ontstekingsziekten en een algemene bloedcontrole. Ik had een heel laag ijzergehalte in mijn bloed, een hb van 3,5, ik was doodmoe en had veel pijn. Toch werd ik niet doorgestuurd naar de internist. Uiteindelijk ging ik naar de reumatoloog.'' ''De reumatoloog die me onderzocht schrok van mijn bloedwaarden. Hij was boos op de huisarts, omdat deze eerder had moeten ingrijpen. Hij belde meteen de hematoloog op of hij mij direct kon zien. Ik werd daarna opgenomen op de interne verpleegafdeling voor onderzoek. Er werd bloed afgenomen, onderzoeken en scans werden gedaan en het was al snel duidelijk: ik had de ziekte van Kahler. De dokter vertelde me dit terwijl ik alleen was op de verpleegzaal. Ik was overstuur, helemaal van de kaart en toen hebben ze me van de zaal af gereden, mijn man gebeld en in een kamertje apart alles uitgelegd. Ik was zo ziek dat het ook niet helemaal goed tot me doordrong.'' + |