Wiki bekijken

''Mijn man en ik kregen samen ook psychologische begeleiding. Onze relatie kreeg het zwaar; ik werd opvliegend van de medicatie, mijn man was gefrustreerd over het leven dat we samen hadden. We kregen soms adviezen om dingen te doen samen die ons weer dichter bij elkaar zouden brengen. Mijn man heeft een drukke baan en veel werk thuis, maar maakt altijd tijd voor doktersbezoeken en therapie. Hij heeft een hekel aan praten over moeilijke dingen, dus wilde op den duur ook geen psychologische begeleiding meer. Ook vond hij het moeilijk al die gesprekken met doctoren, maar hij en mijn moeder gingen altijd mee naar de hematoloog.'' ''Mijn man vindt het ook moeilijk om hulp te vragen en te accepteren. De vriendinnen van de jongens willen me ook echt helpen, maar dit houdt mijn man soms tegen. Hij wil alles zelf doen, staat soms al om 5 uur in de ochtend op om de was te doen en allerlei dingen.'' Haar jongere zus: ''Relationeel verandert er ook heel veel in de relatie tussen man en vrouw. In het begin praatten ze veel met elkaar, maar dat werd later minder. Hij kon er slecht tegen dat mijn zus een ander mens werd en weet dat aan de medicijnen. Vooral in de periodes dat ze Dexamethason gebruikte was er veel conflict, onbegrip en blokkades tussen hen.''